Najczęściej zadawane pytania - Prawo do zabezpieczenia społecznego – standardowe formularze

Dokumenty przenośne zastępują dawne formularze E. Wydają je właściwe instytucje zabezpieczenia społecznego, w których dana osoba jest ubezpieczona.

Dokument dotyczy indywidualnej osoby (ewentualnie wraz z członkami rodziny) i zawiera jej imię i nazwisko oraz inne dane identyfikacyjne. Na dokumencie znajdują się podpis i pieczęć instytucji zabezpieczenia społecznego, która wydaje ten dokument.

Na dokumencie przenośnym związanym z koordynacją zabezpieczenia społecznego w lewym górnym rogu widnieje flaga UE, a w prawym górnym rogu – odniesienie do koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego; u dołu umieszczona jest nazwa instytucji wystawiającej dokument. Jedyny wyjątek stanowi europejska karta ubezpieczenia zdrowotnego (EKUZ) en .

Formularz A1 (dawniej E101 i E103) poświadcza, że składki na ubezpieczenie społeczne opłaca się w innym kraju UE, Islandii, Liechtensteinie, Norwegii, Szwajcarii lub Wielkiej Brytanii. Często dotyczy to pracowników delegowanych lub osób pracujących w kilku krajach jednocześnie. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się ze swoją instytucją zabezpieczenia społecznego.

Formularz DA1 (dawniej E123) uprawnia do leczenia w razie wypadków przy pracy i chorób zawodowych w innym kraju UE, Islandii, Liechtensteinie, Norwegii, Szwajcarii lub Wielkiej Brytanii. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się ze swoją instytucją zabezpieczenia społecznego.

Formularz P1 przedstawia podsumowanie decyzji wydanych przez organy w poszczególnych krajach w sprawie Twojego wniosku o emeryturę. Zawiera informacje na temat sposobu, w jaki organy te potraktowały poszczególne okresy ubezpieczenia, i pozwala na przykład sprawdzić, czy istnieje jakakolwiek luka w okresach ubezpieczenia lub czy okresy te się pokrywają.

Formularz S1 (dawniej E106, E109, E120 i E121) umożliwia dostęp do opieki zdrowotnej osobom zamieszkującym w jednym z krajów UE, Islandii, Liechtensteinie, Norwegii, Szwajcarii lub Wielkiej Brytanii, ale ubezpieczonym w innym z tych krajów. Taka sytuacja dotyczy zazwyczaj osób, które przeszły na emeryturę za granicą. Formularz ten może być również przydatny członkom rodziny osoby pracującej w innym kraju, którzy przebywają w swoim kraju pochodzenia i którzy są objęci ubezpieczeniem społecznym w kraju, w którym osoba ta wykonuje pracę. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się ze swoją instytucją zabezpieczenia społecznego.

Formularz S2 (dawniej E112) pozwala wykazać, że masz prawo do planowanego leczenia w innym kraju UE, Islandii, Liechtensteinie, Norwegii, Szwajcarii lub Wielkiej Brytanii. Przed wyjazdem musisz poprosić o jego wydanie swój zakład ubezpieczeń zdrowotnych, a następnie – przedłożyć go zakładowi ubezpieczeń zdrowotnych w kraju, do którego udasz się, aby skorzystać z leczenia. Pod względem opieki i opłat leczenie odbywa się na takich samych warunkach jak w przypadku obywateli danego kraju. Może to oznaczać konieczność pokrycia części kosztów z góry. 

Formularz S3 uprawnia byłych pracowników transgranicznych (lub „pracowników przygranicznych”) do leczenia w kraju, w którym pracowali. Może to być nowe leczenie lub kontynuacja leczenia rozpoczętego, zanim osoba okazująca formularz zaprzestała pracy w tym kraju. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się ze swoją instytucją zabezpieczenia społecznego.

Do poświadczenia okresów ubezpieczenia w innym kraju UE, Islandii, Liechtensteinie, Norwegii, Szwajcarii lub Wielkiej Brytanii uwzględnianych przy obliczaniu wysokości zasiłku dla bezrobotnych służy formularz U1 (dawniej E301). Można go otrzymać od służb zatrudnienia w kraju (-ach), w którym(-ych) znajdowało się Twoje ostatnie miejsce pracy, a następnie przedstawić go służbom zatrudnienia w kraju, w którym chcesz ubiegać się o zasiłek. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się ze swoją instytucją zabezpieczenia społecznego.

Formularz U2 (dawniej E303) umożliwia transfer zasiłku dla bezrobotnych. Formularz ten możesz uzyskać od służb zatrudnienia w kraju, w którym przyznano Ci status osoby bezrobotnej, a następnie przedstawić go służbom zatrudnienia w kraju, w którym chcesz szukać pracy. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się ze swoją instytucją zabezpieczenia społecznego.

Formularz U3 to rodzaj powiadomienia wysyłanego przez instytucję w kraju, w którym szukasz pracy, do instytucji w kraju, który wypłaca Ci zasiłek dla bezrobotnych. Takie powiadomienie wysyłane jest, gdy Twoja sytuacja ulega zmianie. W wyniku wymiany informacji między tymi instytucjami kwota wypłacanego zasiłku może zostać zmniejszona lub wypłacanie zasiłku może zostać przerwane. Jeśli otrzymasz formularz U3, możesz zwrócić się do instytucji w kraju, który wypłaca zasiłek, i poprosić o sprawdzenie, czy ma to wpływ na Twoją sytuację. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się ze swoją instytucją zabezpieczenia społecznego.

Na podstawie unijnych przepisów w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego każdy kraj musi wyznaczyć instytucję łącznikową, która będzie odpowiadać na wnioski o informacje i o pomoc zarówno od innych instytucji, jak i od obywateli. Skorzystaj z katalogu, aby znaleźć odpowiednią instytucję łącznikową .

Każdy kraj określa własne terminy i procedury odwoływania się od decyzji administracyjnych. Bardzo ważne jest, by działać szybko i przestrzegać tych terminów. Zwróć się o poradę do urzędu w swoim kraju .

Wszystkie dokumenty dotyczące koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (tj. formularze E, europejskie karty ubezpieczenia zdrowotnego i tymczasowe zaświadczenia zastępcze) wydane przed 1 maja 2010 r. przez właściwe organy zgodnie z poprzednimi przepisami dotyczącymi koordynacji są ważne przez cały okres, na który zostały wydane, bądź do czasu ich zastąpienia lub wycofania przez właściwą instytucję.