Zatrudnianie pracowników transportu drogowego: czas prowadzenia pojazdu i okresy odpoczynku

Tygodniowy czas pracy

Jeżeli zatrudniasz pracowników wykonujących czynności związane z transportem drogowym, musisz zadbać o to, aby przestrzegali oni unijnych przepisów dotyczących średniego tygodniowego czasu pracy wynoszącego 48 godzin.

Pracownika definiuje się jako pracownika zatrudnionego w branży transportu drogowego, jeżeli:

  • wykonuje on czynności związane z transportem drogowym (takie jak kierowanie pojazdem, załadunek, rozładunek, pomaganie pasażerom we wsiadaniu do pojazdu i wysiadaniu z niego, sprzątanie i konserwacja techniczna, nadzorowanie załadunku i rozładunku towarów, formalności administracyjne)
  • nie dysponuje czasem wolnym i zobowiązany jest oczekiwać na swoim stanowisku pracy / w pojeździe, na przykład podczas okresów załadunku i rozładunku.

Uwaga

Jeżeli jesteś kierowcą pracującym na własny rachunek, możesz zaliczyć jako czas pracy czynności wykonywane w czasie, kiedy zobowiązany jesteś pozostawać na swoim stanowisku pracy lub w pojeździe do dyspozycji klienta, lub wykonujesz czynności związane z transportem drogowym.

Jako pracodawca musisz pamiętać, że Twoi pracownicy mogą prowadzić pojazd maksymalnie 9 godzin na dobę. Można jednak wydłużyć dzienny czas prowadzenia pojazdu do maksymalnie 10 godzin i nie więcej niż dwa razy w tygodniu. Kierowcom nie wolno jednak prowadzić pojazdu ponad 56 godzin na tydzień, a całkowity czas prowadzenia pojazdu w okresie dwóch tygodni nie może przekraczać 90 godzin.

W razie potrzeby tygodniowy czas pracy można przedłużyć maksymalnie do 60 godzin. Takie przedłużenie jest możliwe wyłącznie wówczas, jeżeli w okresie 4 miesięcy pracownicy nie przekroczyli średniej 48 godzin na tydzień.

Przykład

Zatrudniasz kierowcę, by przewieźć towary do innego kraju UE. W okresie jednego tygodnia kierowca prowadzi pojazd 56 godzin i poświęca 4 godziny na jego konserwację – w sumie pracuje 60 godzin. Aby zapewnić zgodność z przepisami UE dotyczącymi średniego tygodniowego czasu pracy wynoszącego 48 godzin, kierowca musi pracować krócej niż 48 godzin w tygodniach następujących po tym zleceniu w ciągu 4-miesięcznego okresu odniesienia.

Uwaga

Przepisy UE dotyczące czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku mają zastosowanie do pojazdów, które:

  • przewożą towary i których dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony, lub

  • przewożą pasażerów i posiadają co najmniej 10 miejsc siedzących łącznie z miejscem kierowcy.

Przerwy podczas dnia pracy

Twoi pracownicy nie mogą pracować dłużej niż 6 kolejnych godzin bez przerwy. Jeżeli pracownicy pracują od 6 do 9 godzin, mają prawo do co najmniej 30-minutowej przerwy. Jeżeli czas pracy przekracza 9 godzin, mają prawo do przerwy wynoszącej co najmniej 45 minut.

Musisz dopilnować, aby po okresie prowadzenia pojazdu trwającym 4,5 godziny Twoi kierowcy zrobili ciągłą przerwę trwająca co najmniej 45 minut, chyba że rozpoczynają oni okres odpoczynku. Tę przerwę można ewentualnie podzielić na dwie części, przy czym pierwsza część powinna trwać co najmniej 15, a druga co najmniej 30 minut.

Praca w nocy

Praca w porze nocnej oznacza każdą pracę wykonywaną w porze nocnej. Zgodnie z przepisami UE praca w porze nocnej odnosi się do co najmniej 4 godzin w godzinach od 00.00 do 07.00. Jednak w poszczególnych krajach UE liczba tych godzin może być różna.

Jeżeli Twoi pracownicy pracują w określonym „okienku” wynoszącym co najmniej 4 godziny w godzinach od 00.00 do 07.00, są oni uznawani za pracowników wykonujących pracę w porze nocnej. Tacy pracownicy nie mogą mieć więcej niż 10 godzin czasu pracy w każdym okresie 24-godzinnym.

Okresy odpoczynku

Dobowe okresy odpoczynku

Musisz zagwarantować swoim pracownikom regularny dzienny okres odpoczynku trwający przez co najmniej 11 następujących po sobie godzin. Okres odpoczynku można skrócić do 9 godzin maksymalnie 3 razy między dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku. Kierowca może podzielić regularny odpoczynek dobowy na dwie części: pierwsza musi trwać co najmniej 3 godziny, a druga co najmniej 9 godzin, tak aby razem dawały co najmniej 12 godzin.

Kierowca musi zakończyć dobowy okres odpoczynku w ciągu 24 godzin od początku dnia roboczego.

Odpoczynek tygodniowy

Kierowcy, którzy korzystają z nieprzerwanych okresów odpoczynku trwających co najmniej 45 godzin, muszą odpoczywać w odpowiednim dla każdej płci miejscu zakwaterowania wyposażonym w odpowiednią infrastrukturę noclegową i sanitarną, a nie w pojeździe. Jako pracodawca musisz pokryć koszty takiego zakwaterowania.

Twoi pracownicy powinni skorzystać z nieprzerwanego okresu odpoczynku wynoszącego 45 godzin tygodniowo, który można skrócić do 24 godzin co drugi tydzień. Jeżeli skrócisz tygodniowy okres odpoczynku, musisz uzgodnić z pracownikami odpowiedni wyrównawczy okres odpoczynku.

Przy zarządzaniu harmonogramem pracy pracownika musisz zapewnić 45 nieprzerwanych godzin odpoczynku po 6 dniach prowadzenia pojazdu i co najmniej 24 godziny co drugi tydzień.

Twoi pracownicy mogą korzystać ze skróconego okresu odpoczynku tylko co dwa tygodnie, jeżeli zrekompensujesz im skrócenie czasu odpoczynku równoważnym pojedynczym okresem odpoczynku przed końcem trzeciego kolejnego tygodnia. Tę rekompensatę należy połączyć z innym okresem odpoczynku trwającym co najmniej 9 godzin.

Specjalne przepisy dotyczące kierowców przewożących towary

Do kierowców wykonujących międzynarodowe przewozy towarów mają zastosowanie przepisy wyjątkowe.

  • Kierowcy mogą zrobić dwa następujące po sobie skrócone tygodniowe okresy odpoczynku za granicą, pod warunkiem że w ciągu każdych 4 następujących po sobie tygodni wykorzystają co najmniej 4 tygodniowe okresy odpoczynku. Co najmniej dwa z tych okresów odpoczynku muszą być regularnymi tygodniowymi okresami odpoczynku.
  • Po dwóch następujących po sobie skróconych tygodniowych okresach odpoczynku musisz zorganizować powrót kierowcy w ciągu trzeciego tygodnia.
  • W ciągu trzeciego tygodnia odpoczynek w ramach rekompensaty musi poprzedzać regularny tygodniowy okres odpoczynku i być z nim połączony.

Specjalne przepisy dotyczące kierowców przewożących pasażerów

Jeżeli Twoi kierowcy autokarów okazjonalnie przewożą pasażerów i prowadzą pojazd przez co najmniej 24 następujące po sobie godziny w innym kraju UE lub kraju spoza UE, mogą oni odłożyć swój tygodniowy okres odpoczynku na później. Pracownicy muszą rozpocząć tygodniowy okres odpoczynku po maksymalnie 12 dniach, licząc od zakończenia ostatniego tygodniowego czasu odpoczynku, który wykorzystali. Zasada ta jest również znana jako „zasada 12 dni” i ma zastosowanie tylko wtedy, gdy pojazd jest wyposażony w cyfrowy lub inteligentny tachograf.

Kierowcy mogą wykorzystać skrócone tygodniowe okresy odpoczynku w następujący sposób:

  • co najmniej 45 godzin przed podróżą
  • co najmniej jeden regularny i jeden skrócony tygodniowy okres odpoczynku jeden po drugim (69 godzin) lub dwa regularne tygodniowe okresy odpoczynku (45 godzin +45 godzin) po podróży.

Twoi pracownicy mogą korzystać ze skróconego okresu odpoczynku tylko co dwa tygodnie, jeżeli zrekompensujesz im to równoważnym pojedynczym okresem odpoczynku przed końcem trzeciego kolejnego tygodnia. Tę rekompensatę należy połączyć z innym okresem odpoczynku trwającym co najmniej 9 godzin.

Jeżeli w pojeździe jest jeden kierowca, podczas jazdy w godzinach 22.00–6.00 musi on robić przerwę co 3 godziny.

Przykład

Jesteś właścicielem biura turystycznego w Słowenii i chcesz zorganizować 10-dniową wycieczkę autokarową do Portugalii z postojami w innych krajach UE. Wycieczka rozpoczyna się 11 kwietnia, a kończy 21 kwietnia. Twój kierowca wykorzystał 48 godzin odpoczynku w czasie weekendu w dniach 9 i 10 kwietnia. Rozpoczyna prowadzenie pojazdu 11 kwietnia. Zgodnie z przepisami dotyczącymi okresów odpoczynku kierowca może rozpocząć swój tygodniowy okres odpoczynku po zakończeniu wycieczki. Nie może tego jednak zrobić później niż w ciągu 12 dni od dnia 11 kwietnia, czyli najpóźniej 23 kwietnia.

Powrót kierowcy

Jako pracodawca musisz zorganizować czas pracy kierowcy i jego czas wolny od pracy, tak aby nie był on w trasie dłużej niż 4 tygodnie z rzędu.

Zgodnie z przepisami UE miejscem powrotu kierowcy może być:

  • oficjalne miejsce zamieszkania kierowcy
  • centrum operacyjne pracodawcy.

Wybór miejsca powrotu należy do kierowcy. Jeżeli kierowca nie dokona wyboru, decyzję w tej sprawie może podjąć pracodawca.

Tachograf

Tachograf jest urządzeniem rejestrującym:

  • czas prowadzenia pojazdu
  • przerwy i okresy odpoczynku
  • prędkość pojazdu i przebytą odległość
  • inne prace lub zadania wykonywane przez kierowcę (takie jak załadunek i rozładunek towarów).

Jako pracodawca musisz dopilnować, aby kierowcy zostali przeszkoleni w zakresie prawidłowego korzystania z tachografu. Zapisy z tachografu muszą być przechowywane przez co najmniej rok. Kopie można przekazać kierowcom lub władzom lokalnym, jeżeli o to poproszą.

Odpowiedzi na pytania dotyczące ręcznego rejestrowania w tachografach przekroczenia granicy en

Władze lokalne mogą przeprowadzić kontrolę tachografu w dowolnym momencie podczas kontroli drogowych. Nieprawidłowości z zakresu rejestracji mogą podlegać karom.

Specjalne przepisy mają zastosowanie do kierowcy oddelegowani.

Prawo UE

Potrzebujesz pomocy lub porady?

Skontaktuj się z serwisami ds. pomocy

Mają Państwo pytania na temat prowadzenia transgranicznej działalności gospodarczej, na przykład na temat eksportu do innego kraju UE lub rozszerzenia poza swój kraj działalności gospodarczej? W takim przypadku Enterprise Europe Network może udzielić bezpłatnej porady.

Możesz również skorzystać z wyszukiwarka działu pomocy, aby znaleźć odpowiedź na swoje pytanie.

Ostatnio sprawdzono: 01/02/2023
Udostępnij tę stronę