Najczęściej zadawane pytania - Uczelnie wyższe - warunki przyjęcia

TAK – właściwe organy mają prawo zażądać, abyś przystąpił do egzaminu z języka. Jednak takie przepisy powinno się stosować w sposób proporcjonalny i w miarę możliwości dopuszczać odstępstwa od nich w celu uwzględnienia indywidualnych okoliczności – na przykład jeżeli dana osoba pracowała lub mieszkała w kraju, w którym używa się danego języka.

TAKA SYTUACJA JEST MOŻLIWA – uznanie wykształcenia akademickiego leży wyłącznie w gestii rządów krajowych. Komisja Europejska może interweniować jedynie w przypadku, gdy:

• odmowa uznania kwalifikacji oznacza dyskryminację ze względu na narodowość
• procedura jest nieproporcjonalnie długa lub kosztowna i można ją uznać za ograniczającą swobodę przemieszczania się.

Centrum ENIC-NARIC w kraju przyjmującym en (europejska sieć uznawania kwalifikacji akademickich) może Ci pomóc, kontaktując się z takim samym centrum w Twoim kraju.

W zasadzie możesz pójść na studia w innym kraju UE. Musisz jednak pamiętać, że każdy kraj ma swobodę określenia poziomu wykształcenia średniego wymaganego do przyjęcia na uniwersytet. Informacje na ten temat znajdziesz w materiałach udostępnionych Ci przez daną uczelnię, zanim się na nią zapiszesz.

To zależy od kraju, uniwersytetu i kierunku studiów. Co do zasady, należy przedłożyć:

• oryginały wszystkich odpowiednich dyplomów akademickich
• życiorys (np. Europass-CV zawierający wzór formularza, który umożliwia przedstawienie ścieżki kształcenia w sposób zrozumiały w całej Europie).

Przepisy UE nie regulują tej kwestii. Uniwersytet ma prawo wymagać od swoich studentów regularnego udziału w wykładach i zajęciach. Może więc uznać, że dana osoba nie może być równocześnie przyjęta na dwa kierunki studiów o jednakowym stopniu trudności.