Belasting van inkomsten uit spaargelden

De Europese Unie (EU) wil dat rente-inkomsten uit spaargelden die in een EU-land worden ontvangen door natuurlijke personen die hun fiscale woonplaats in een ander EU-land hebben, effectief kunnen worden belast overeenkomstig het nationale recht van laatstgenoemd EU-land.

BESLUIT

Richtlijn 2003/48/EG van de Raad van 3 juni 2003 betreffende belastingheffing op inkomsten uit spaargelden in de vorm van rentebetaling.

SAMENVATTING

Als onderdeel van het zogenaamde belastingpakket voor de bestrijding van schadelijke belastingconcurrentie, heeft de EU in 2003 een richtlijn aangenomen om bestaande verstoringen van de effectieve belastingheffing op inkomsten uit spaargelden te verminderen in de vorm van rente.

Het doel van deze richtlijn is het mogelijk te maken dat deze rente die in een EU-land wordt betaald aan natuurlijke personen die hun fiscale woonplaats in een ander EU-land hebben (,uiteindelijk gerechtigden’), effectief wordt belast overeenkomstig het nationale recht van laatstgenoemd land.

Werkingssfeer

De richtlijn ziet uitsluitend op de belastingheffing op inkomsten uit spaargelden in de vorm van rentebetaling uit hoofde van schuldvorderingen; vraagstukken in verband met de fiscale behandeling van pensioenen en verzekeringsuitkeringen vallen derhalve buiten haar werkingssfeer. Op territoriaal niveau is deze richtlijn van toepassing op rentebetalingen door een uitbetalende instantie, d.w.z. een marktdeelnemer (bijvoorbeeld een financiële instelling, een bank of een beleggingsfonds), die is gevestigd op het grondgebied van de EU. Een dergelijke in een EU-land gevestigde entiteit waaraan rente wordt uitbetaald of een rentebetaling wordt bewerkstelligd ten gunste van de uiteindelijk begunstigde, wordt eveneens als uitbetalende instantie aangemerkt in de zin van deze richtlijn. Op deze manier is de uitbetalende instantie de laatste schakel in de keten van tussenpersonen die rechtstreeks rente uitbetalen aan de uiteindelijk gerechtigde.

DE ALGEMENE REGELING: UITWISSELING VAN INFORMATIE

Gegevensverstrekking door de uitbetalende instantie

Wanneer de uiteindelijk gerechtigde woonachtig is in een ander EU-land dan dat waar de uitbetalende instantie is gevestigd, moet de uitbetalende instantie de bevoegde autoriteit van het EU-land van vestiging ten minste de identiteit en de woonplaats van de uiteindelijk gerechtigde, de naam en het adres van de uitbetalende instantie, het rekeningnummer van de uiteindelijk gerechtigde of, bij ontbreken daarvan, een eenduidige omschrijving van de rentedragende schuldvordering, en gegevens over de rentebetaling meedelen.

In de gegevens die de uitbetalende instantie minimaal dient te verstrekken, moet een onderscheid worden gemaakt tussen de in de richtlijn genoemde vormen van rente. EU-landen kunnen evenwel het minimum aan te verstrekken gegevens beperken tot, bijvoorbeeld, het totaalbedrag van de rente of de inkomsten.

Automatische gegevensuitwisseling

Overeenkomstig de richtlijn verstrekt de bevoegde autoriteit van het EU-land van de uitbetalende instantie, ten minste eenmaal per jaar, de hierboven bedoelde gegevens aan de bevoegde autoriteit van het EU-land waar de uiteindelijk gerechtigde woont. Deze mededeling dient plaats te vinden binnen zes maanden na afloop van het belastingjaar van het EU-land van de uitbetalende instantie.

DE NIEUWE REGELS DIE VAN TOEPASSING ZIJN VANAF 1.1.2016

Gebleken is dat bepaalde financiële instrumenten die vergelijkbaar zijn met rentedragende effecten en bepaalde indirecte wijzen om deze effecten te houden, niet door Richtlijn 2003/48/EG werden gedekt. Daarom is een nieuwe richtlijn aangenomen, Richtlijn 2014/48/EU, die tegen 1.1.2016 in de EU-landen omgezet moet worden om deze situatie te verhelpen.

Het doel van de richtlijn is om:

• de bestaande regels te versterken die betrekking hebben op de uitwisseling van informatie over inkomsten uit spaargelden met het doel om EU-landen in staat te stellen om belastingfraude en -ontduiking beter te bestrijden;
• een transparante aanpak te bevorderen gebaseerd op de verplichting tot ,klantenonderzoeksmaatregelen’, waardoor individuen ervan worden weerhouden deze richtlijn te omzeilen door gebruik te maken van een tussengeschoven rechtspersoon (bijvoorbeeld een stichting) of een regeling (bijvoorbeeld een trust) in een land buiten de EU dat de effectieve belastingheffing van deze rechtspersoon/regeling niet verzekert inzake alle inkomsten uit financiële producten die door de richtlijn gedekt worden;
• de regels te verbeteren die ten doel hebben om individuen ervan te weerhouden de richtlijn te omzeilen door gebruik te maken van een tussengeschoven rechtspersoon (een stichting) of een regeling (een trust) in een EU-land. Deze regels brengen kennisgeving door deze rechtspersoon of regeling met zich mee;
• de werkingssfeer van de richtlijn uit te breiden tot financiële producten die kenmerken hebben die vergelijkbaar zijn met vorderingen (bijvoorbeeld effecten met een vast/gegarandeerd rendement en bepaalde levensverzekeringsproducten), maar die juridisch niet als zodanig worden beschouwd;
• rekening te houden met alle inkomsten uit beleggingsfondsen ontvangen binnen en buiten de EU als aanvulling op inkomsten uit instellingen voor collectieve belegging in effecten geautoriseerd in overeenstemming met Richtlijn 85/611/EEG (icbe’s) die reeds in de huidige richtlijn zijn vervat.

Laatste wijziging: 25.01.2015